تعداد شرکت‌هایی مثل HP که پلاستیک‌های رها شده در دریا را وارد زنجیره تامین خود می‌کنند، رو به افزایش است. این شرکت اعلام کرده که در حال پیوستن به ائتلافی متشکل از این شرکت‌ها به نام NextWave Plastics است که سال گذشته توسط شرکت دل و موسسه غیرانتفاعی Lonely Whale تاسیس شده است.
 

اهداف این ائتلاف

شرکت‌های عضو این ائتلاف می‌خواهند علاوه بر کاهش حجم ضایعات پلاستیک دریا و ایجاد یک مزیت زیست محیطی و اجتماعی، آگاهی جمعی در میان تولیدکنندگان جهانی را بالا ببرند و پلاستیک را به یک کالای باارزش برای آنها تبدیل کنند. ایکیا هم اخیرا به این ائتلاف پیوسته و قصد دارد اولین نمونه‌های محصولات خود را از پلاستیک رها شده در دریا تا پایان سال ۲۰۱۹ بسازد. این گروه پیش‌بینی کرده بیش از ۱۵۰۰ تن پلاستیکی که به اقیانوس وارد می‌شود را در یک دوره پنج‌ ساله جمع‌آوری کند.

الن جاکووسکی، رئیس جهانی استراتژی پایداری و نوآوری HP می‌گوید: «همه باید دست به کار شوند تا مشکل زباله‌های دریایی را حل کنند؛ از جمله کسب‌وکارها. هیچ دلیلی نمی‌بینم که شرکت‌ها پیشتاز این کار نباشند.» به‌طور برجسته، شرکت‌های عضو ائتلاف متعهد شده‌اند در زنجیره تامین خودشان موارد استفاده برای پلاستیک‌های وارد شده به اقیانوس ایجاد کنند. برای شرکت دل، این آیتم در بسته‌بندی و کاربردهای تولیدی استفاده می‌شود.

۸ میلیون تن پلاستیک ورودی به اقیانوس‌ها

سالانه حدود ۸ میلیون تن پلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود که معادل تخلیه یک کامیون حمل زباله در هر دقیقه است. یک بخش از راه‌حل این موضوع این است که کلا پلاستیک کمتری وارد بازار شود. شرکت ایکیا اوایل امسال متعهد شد آیتم‌های پلاستیکی یک بار مصرفی که تا سال ۲۰۲۰ قرار است بفروشد را از رده خارج کند. اما پیدا کردن روش‌هایی که جلوی سرازیر شدن زباله‌های پلاستیکی به اقیانوس را بگیرد هم به همان اندازه مهم است؛ به‌ویژه در کشورهایی مثل چین، اندونزی، فیلیپین، تایلند و ویتنام که بیش از دیگر کشورهای دنیا به روی هم، زباله‌های پلاستیکی وارد دریا می‌کنند.

شرکت HP در همکاری با شرکت ترد (Thread) این کار را در هاییتی شروع کرده است. ترد بطری‌های پلاستیکی را به متریالی تبدیل می‌کند که برندهایی مثل تیمبرلند برای تولید لباس و کفش استفاده می‌کردند. این فرآیند باعث می‌شود افراد در مشاغلی که حقوقپایین دارند، وارد عرصه شوند و کم‌کاری شهرداری‌ها برای بازیافت زباله جبران شود. جاکووسکی می‌گوید کار کردن با این پلاستیک‌ها مثل پلاستیک‌هایی که در کشورهایی همچون ویتنام به اقیانوس می‌ریزد، پرچالش است.

«بیشتر این زباله‌ها روی زمینانداخته می‌شوند و راه خود را به کانال‌های آب باز می‌کنند و بعد وارد اقیانوس می‌شوند. این پلاستیک‌ها با گل، شن و آب شور دریا پر می‌شوند و زیر آب می‌روند و جمع‌آوری آنها خیلی متفاوت‌تر از پلاستیک‌های بازیافتی است که می‌توانید از بازار تهیه کنید.» شرکت HP اکنون قصد دارد چیزهایی را که از کار کردن با این متریال در زنجیره تامین خودش فراگرفته، با شرکت‌های دیگر مثل ایکیا که عضو ائتلاف NextWave هستند، به اشتراک بگذارد. ایکیا در ابتدای راه کشف استفاده از پلاستیک‌های واردشده به اقیانوس است.

ایکیا در جمع این ائتلاف

لنا کوواچ، مدیر پایداری ایکیا می‌گوید: «ما می‌خواهیم این روش را در هر صورت آزمایش کنیم و مطمئن شویم کاربرد دارد و فقط به پتانسیل آن نگاه نکنیم.» نمونه‌های اولیه جدید ایکیا فرآیند طراحی استاندارد را طی خواهند کرد. به گفته کوواچ، «همه مراحل طی خواهد شد؛ اینکه آیا می‌توانیم منبع‌یابی کنیم، آیا طراح می‌تواند از آن استفاده کند، آیا این فرآیند با کل اصول طراحی ما سازگاری دارد یا نه. این همان چیزی است که می‌خواهیم آزمایش کنیم.» شرکت‌های دیگر عضو ائتلاف هم از پلاستیک‌هایی که روانه اقیانوس می‌شوند یا پلاستیک‌هایی که در حال حاضر به اقیانوس ریخته‌ شده‌اند، برای تولید محصولاتی مثل اسکیت‌بورد یا کفپوش، استفاده کرده‌اند. شرکت

 Humanscale از بازیافت تورهای ماهیگیری قدیمی که از رده خارج شده و در اقیانوس رها شده‌اند، برای ساخت صندلی اداری استفاده کرده است. رابرت کینگ، موسس و مدیر عامل این شرکت می‌گوید: «پلاستیک اقیانوس به یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات محیط زیست تبدیل شده و تورهای ماهیگیری رها شده، بدترین نوع آن است. ما از پلاستیک این تورها برای تکه‌های صندلی جدیدمان استفاده می‌کنیم. این یک روش رسیدن به بینش تولید پایدار است.

هر صندلی تولیدی ما اثری مثبت بر محیط زیستدارد.» جاکووسکی می‌گوید: «برای ما به‌عنوان یک جامعه، کلید کار این است که پلاستیک را یک ارزش بدانیم، نه یک زباله. در حال حاضر، مردم پلاستیک را زباله‌ای می‌دانند که باید دور ریخته شود. پلاستیک یک متریال کاملا شگفت‌انگیز است که نتوانسته‌ایم بهره کافی از آن ببریم. پس به جای اینکه پلاستیک بیشتری تولید کنیم، باید ببینیم چگونه آن را در فرآیندی درست قرار می‌دهیم که برای تداوم بازیافت آن، ارزش کافی ایجاد کنیم.»

منبع: دنیای اقتصاد