ذوب شدن قرنیه ناشی از بیماری‌های خودایمنی، سوختگی‌های شیمیایی و گاهی اوقات حتی به عنوان یک عارضه جانبی پس از جراحی چشم، یک بیماری غیرقابل درمان است که یکی از علل اصلی نابینایی است.

اکنون محققان دانشگاه نیوهمپشایر در حال توسعه یک لنز تماسی هستند که توانایی جلوگیری از این عارضه را دارد.

این بیماری همانطور که از نامش پیداست واقعاً باعث ذوب شدن قرنیه می‌شود و زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های ایمنی قرنیه فرد به طور غیرقابل کنترل شروع به تولید آنزیم‌هایی به نام “ماتریکس‌های متالوپروتئیناز”(MMPs) می‌کنند. این آنزیم‌ها وابسته به حضور یون‌های روی هستند و حاوی روی هستند.

 

با توجه به این موضوع برخی از درمان‌های موجود شامل تزریق داروهایی هستند که با این یون‌ها در MMP درگیر می‌شوند، آنها را از بین می‌برند و در نهایت موجب خنثی شدن آنزیم‌ها می‌شوند. با این حال متأسفانه این داروها با یون‌های روی در سایر قسمت‌های بدن هم درگیر می‌شوند و باعث عوارض جانبی شدیدی می‌شوند.

لنز هیدروژل در حال توسعه در دانشگاه نیوهمپشایر متشکل از یک پلیمر به نام “poly(2-hydroxyetyl methacrylate)” و یک ترکیب آلی موسوم به “دیپیکولیلامین”(dipicolylamine) است.

این ژل در آزمایشات روی بافت قرنیه نشان داد که سه نوع عمده از MMP را نقش اساسی در ذوب قرنیه دارند غیرفعال می‌کند و اگر مستقیماً به شکل لنز تماسی روی قرنیه قرار بگیرد، اثر آن تنها به چشم محدود می‌شود.

واحد بازرگانی دانشگاه نیوهمپشایر این اختراع را ثبت کرده است.

این تحقیق در نشریه ACS Biomaterials Science and Engineering منتشر شده است.

منبع: ایسنا