مرکز فناوری پلاستیک موسوم به AIMPLAS از یک پروژه، جهت رصد میزان اکسیژن درون بسته بندی های مواد غذایی رونمایی کرد. این پروژه SafetySenseO2 نام دارد.

به گزارش گروه ترجمه و تولید محتوی صنایع پلاستیک، AIMPLAS، مرکز فناوری پلاستیک، پروژه SafetySenseO2 را جهت توسعه یک سنسور اکسیژن چاپی با امکان تشخیص وجود اکسیژن درون بسته بندی از طریق تغییر رنگ محسوس برای چشم انسان، راه اندازی کرده است. این فناوری، امکان نظارت بر کیفیت مواد غذایی با استفاده از سنسور اکسیژن در بسته بندی ها میسر می سازد.

استفاده از این فناوری سبب می شود تا نقص ها و ایرادات درون بسته بندی اتمسفری اصلاح شده موسوم به MAP به روش غیرمخرب و مقرون به صرفه ای برطرف گردد. همچنین این فناوری این امکان را میها می سازد تا در صورت وجود ایراد در هنگام حمل و نقل و ذخیره سازی، بسته بندی های دارای مشکل شناسایی شوند.

سنسور یا حسگر اکسیژن در هر زمان اطلاعاتی در مورد کیفیت و ایمنی مواد غذایی بسته بندی شده را در اختیار مصرف کننده قرار می دهد و در نتیجه خطر مسمومیت غذایی را به شکل معناداری کاهش می دهد.

این راه باعث بهبود قابل توجهی در فرآیند بسته بندی با توجه به سایر راه حل های موجود در بازار می گردد، زیرا SafetySenseO2 در ساختار بسته بندی تعبیه خواهد شد. به بیان دیگر این فناوری به عنوان بخشی از ساختار بسته بندی به شمار خواهد آمد.

انتظار می رود این مکانیسیم با پذیریش  بیشتر مصرف کنندگان مواجه گردد چرا که نیاز به قرار گرفتن قرص های نشانگر را که در حال حاضر استفاده می شود در بسته بندی ها برطرف می سازد.

اکسیژن یکی از دلایل اصلی تخریب در مواد غذایی است ، زیرا به رشد میکروارگانیسم های هوازی و تسریع اکسیداتیو چربی ها کمک می کند و ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین های A و E را از بین می برد.

در حال حاضر راه حال تجاری به شکل قرص یا برچسب برای اندازه گیری میزان اکسیژن موجود در بسته بندی های مواد غذایی وجود دارد، لیکن مدیریت، فهم مصرف کننده و تعبیه این بسته بندی ها گران و دشوارست.

انتظار می رود این مکانیسیم با پذیریش  بیشتر مصرف کنندگان مواجه گردد چرا که نیاز به قرار گرفتن قرص های نشانگر را که در حال حاضر استفاده می شود در بسته بندی ها برطرف می سازد.

اکسیژن یکی از دلایل اصلی تخریب در مواد غذایی است ، زیرا به رشد میکروارگانیسم های هوازی و تسریع اکسیداتیو چربی ها کمک می کند و ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین های A و E را از بین می برد.

در حال حاضر راه حال تجاری به شکل قرص یا برچسب برای اندازه گیری میزان اکسیژن موجود در بسته بندی های مواد غذایی وجود دارد، لیکن مدیریت، فهم مصرف کننده و تعبیه این بسته بندی ها گران و دشوارست.