پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود توانستند با استفاده از ضایعات چوب، محصولی شبیه به پلاستیک تولید کنند که قابل بازیافت و قابل تجزیه زیستی است.

بسپار پلیش پارس: بر اساس این گزارش: تبدیل کردن پلاستیک‌های پتروشیمی به پلاستیک‌های تجدیدپذیر و قابل تجزیه زیستی، بسیار دشوار است. روند تولید نیز می‌تواند به مواد شیمیایی سمی نیاز داشته باشد و هزینه زیادی در بر دارد؛ اما پژوهشگران آمریکایی با استفاده از محصولات جانبی چوب، کار غیرمنتظره‌ای انجام داده‌اند که برای تولید پلاستیک‌های زیستی بادوام‌تر و پایدارتر امیدوارکننده است.

استفاده از ضایعات چوب برای تولید محصولی شبیه به پلاستیک

پژوهشگران “دانشگاه ییل” (Yale University) آمریکا در بررسی جدیدی، روند تجزیه ماتریس متخلخل چوب طبیعی را نشان داده‌اند. به گفته پژوهشگران، ماده به دست آمده، قدرت مکانیکی، دوام و مقاومت بالایی را نشان داد. این ماده در مقایسه با پلاستیک‌های ساخته شده از نفت و سایر پلاستیک‌های قابل تجزیه زیستی می‌تواند در محیط طبیعی بازیافت شود، تجزیه زیستی ایمنی داشته باشد و اثرات محیطی کمتری برای چرخه زندگی به همراه بیاورد.

“یوآن یائو” (Yuan Yao)، از پژوهشگران این پروژه گفت: افراد بسیاری تلاش کرده‌اند تا چنین پلیمرهایی را ارائه دهند، اما نتیجه کار آنها طوری نبوده است که بتواند جایگزین پلاستیک‌های کنونی شود. ما یک فرآیند ساده ساخت ابداع کرده‌ایم که پلاستیک‌های مبتنی بر زیست‌توده را از چوب تولید می‌کند. این پلاستیک‌ها می‌توانند ویژگی‌های مکانیکی خوبی نیز داشته باشند.

پژوهشگران برای این کار از پودر چوب استفاده کردند که معمولا در کارخانه‌های تولید الوار به عنوان زباله دور ریخته می‌شود. سپس ساختار متخلخل پودر چوب را با یک حلال عمیق قابل تجزیه زیستی و قابل بازیافت ترکیب کردند. ترکیب به دست آمده، محتوای جامدی دارد که می‌تواند بدون شکسته شدن، در قالب قرار بگیرد و پیچیده شود.

پژوهشگران پس از این مراحل، ارزیابی جامعی برای آزمایش تاثیرات پلاستیک‌های زیستی و مقایسه آن با پلاستیک‌های معمولی انجام دادند. آنها ورقه‌های پلاستیکی به دست آمده را در خاک دفن کردند و دریافتند که ورقه‌های پلاستیکی پس از سه ماه کاملا از بین رفته‌اند. همچنین امکان بازیافت و استفاده مجدد از آنها وجود دارد.

“یائو” تصریح کرد: این پلاستیک از نظر من واقعا خوب است، زیرا قابلیت بازیافت و تجزیه زیستی را دارد.

این پژوهش در مجله “Nature Sustainability” به چاپ رسید.

منبع: ایسنا