پلاستیک برای ما اغلب در اشکال بطری، فویل و ظروف و جعبه‌های نگهدارنده مواد غذایی آشناست. با این وجود ترکیبات پلاستیکی یا ذرات میکروسکوپی پلاستیکی در وسایلی وجود دارند که ممکن است ما اصلا انتظارشان را نداشته باشیم.
بنابر گزارش جدید دویچه‌وله، برخی از این لوازم حاوی ذرات ریز پلاستیکی به شرح زیر است:
خمیردندان
در خمیردندان‌ها نیز بیشتر از پلی اتیلن، در واقع همان پلاستیک، استفاده می‌شود. تولیدکنندگان خمیردندان در محصولات خود با ظرافت تمام از ریزدانه گرانول (شکلی از پلیمر) به عنوان ماده ساینده بهره می‌گیرند که برای ساییدن جِرم دندان یا جلای آن نیز به کار برده می‌شود.
لوازم آرایشی
از ذرات ریز پلاستیکی به عنوان پاک‌کننده پوست یا پیلینگ، در شامپو به عنوان آنتی‌استاتیک یا خنثی‌کننده الکتریسیته ساکن و در ژل دوش و کرم به عنوان پیونددهنده استفاده می‌شود. میکروپلاستیک‌ها در محصولات بهداشتی چنان ریز و کوچک هستند که دستگاه تصفیه فاضلاب نمی‌تواند از ورود آنان به دریا ممانعت کند. در اینجا باید به شامپوی کودکان نیز اشاره کرد که از ذرات ریز پلاستیک بی‌نصیب نمانده‌اند.
مواد شوینده
همچنین مواد شوینده لباس و پاک‌کننده‌های خانگی حاوی میکروپلاستیک هستند که نهایتا به فاضلاب راه می‌برند. برای تولید محصولات خانگی، مواد شوینده و پاک‌کننده سالانه از هزاران تن مواد پلاستیکی استفاده می‌شود.
قوطی‌های کنسرو
جداره‌ی درونی بسیاری از قوطی‌های کنسرو مواد غذایی با بیس‌فنول آ (BPA) پوشش داده شده؛ ماده‌ای ترکیبی که برای سلامتی انسان پیامدهای خطرناکی دارد. به این معنا که اگر درون این قوطی‌ها آسیب ببیند، آلومینیوم یا بیس‌فنول آ وارد مواد غذایی می‌شوند که مصرف آن برای سلامتی انسان زیانبخش است.
درپوش شیشه‌ها
شاید به نظر برسد که بسته‌بندی مواد غذایی داخل شیشه مطمئن‌تر است اما واشری که برای درپوش این شیشه‌ها استفاده می‌شود از مواد مصنوعی‌ست و ماده روان‌سازش نیز برای سلامتی زیانبخش است.
تشتک
در مورد نوشابه نیز همین مشکل وجود دارد زیرا لایه زیرین تشتک آن نیز از مواد پلاستیکی ساخته شده است.
کاغذهای حرارتی
فیش صندوق، صورتحساب بانکی و بلیط قطار، همه این‌ها از کاغذهای حرارتی ساخته شده‌اند که مجهز به لایه‌ای با حساسیت ویژه در برابر دما هستند. این کاغذهای حرارتی نیز دارای مواد مصنوعی‌اند.
لباس
بندرت می‌توان یک جفت شلوار جین پیدا کرد که پنج درصد الیاف آن را الاستین تشکیل نداده باشد. حتی آنهایی که به برچسب “۱۰۰ درصد پنبه” مجهز هستند، بیشترشان الیاف و برچسب‌های پلاستیکی دارند و نهایتا نیز با مواد مصنوعی بسته‌بندی می‌شوند. ذرات میکروپلاستیکی این لباس‌ها با هر شست‌وشو از لباس‌ها جدا شده و به فاضلاب می‌ریزند. ذراتی که دستگاه تصفیه زباله نیز نمی‌تواند به کلی از ورودشان به محیط زیست ممانعت کند.
بطری‌های پلاستیکی
نوشیدن آب از بطری پلاستیکی تقریبا امری متداول است. پژوهشگران در آزمایشی دریافتند که ۹۳ درصد از آب‌های معدنی بطری‌های پلاستیکی آغشته به میکروپلاستیک هستند. اینکه این ذرات ریز پلاستیکی درون آب بطری‌ها دقیقا از کجا پیدایشان می‌شود، امری‌ست که هنوز برای پژوهشگران روشن نیست. با این حال آنان این احتمال را نیز مردود نمی‌دانند که چنین بطری‌هایی خود سبب آغشته شدن آب به مواد پلاستیکی هستند.
لاستیک‌های خودرو
چرخ خودروها تنها از لاستیک ساخته نمی‌شود، بلکه در آن از الیاف مصنوعی نیز استفاده می‌شود. این الیاف مصنوعی در اثر سایش چرخ بر زمین در هوا منتشر می‌شوند و سپس به گیاهان، آب و بدن انسان راه می‌یابند.
بدون نظر